In de praktijk zullen Belgen die een pand huren dat pand niet langer op Airbnb kunnen zetten. Een Brugse vrederechter oordeelde dat verhuur via Airbnb gelijk is aan onderverhuur. De woninghuurwet verbiedt onderverhuur, tenzij er expliciete toestemming is van de verhuurder. De meeste huurcontracten verbieden onderverhuur. Bovendien zal onderverhuring worden verboden door het nieuwe logiesdecreet dat later dit jaar in werking treedt. Dat decreet regelt hoe onderkomens aan toeristen mogen worden verhuurd.
Opmerkelijk aan de uitspraak is voorts dat ze ook geldt wanneer de originele huurder in het pand blijft tijdens de verhuurperiode. "Tijdens het verblijf sliep mijn cliënt op de zetel in de woonkamer en kon de gast in de slaapkamer slapen", verklaarde de advocaat van de huurder.
Deze rechtszaak is een precedent. Ze zal ongetwijfeld worden gebruikt in soortgelijke zaken in de toekomst. De beslissing van de Brugse rechter heeft zo gevolgen voor alle mensen die hun huurwoning verhuren via Airbnb.
Zoals steeds met nieuwe regelgeving voor de deeleconomie is de vraag: waar trek je de grens? Nieuwe technologie laat mensen toe zich makkelijker te organiseren tot bvb. een B&B, een taxi of een restaurant en elkaar makkelijker te vinden. De grijze zones in onze economie worden zo steeds groter. Daar waar de gevolgen van regulering in de formele economie beperkt blijven, is de kans op schadelijke neveneffecten veel groter bij het reguleren van de grijze zones van de informele economie.
Zo is het maar de vraag of couchsurfing nog kan als daar een vergoeding tegenover staat. Wat met vergoedingen in natura of tegen kostprijs? Bij wie ligt de bewijslast om te tonen dat er géén vergoeding aan te pas kwam? Zullen vrienden nog mogen blijven overnachten? Wat als die vrienden in ruil bijvoorbeeld een etentje aanbieden? En wat met Facebook-"vrienden"? Of tellen Facebookvrienden niet als echte vrienden? (Is een relatie waarbij de partners elkaar via Tinder leerden kennen dan ook geen echte relatie?) Of zul je minimaal 6 maanden bevriend moeten zijn voor het mag?
De nieuwe technologische mogelijkheden maken onderscheiden die vroeger duidelijk te maken waren, steeds vager. Cases zoals Airbnb en Uber zijn daarom wellicht nog maar het begin. De eerste barstjes in de dam, zeg maar. Strenge regels gebaseerd op vage onderscheiden kunnen makkelijk worden omzeild, en zullen dat ook vaker worden omdat hun arbitraire karakter hun legitimiteit ondermijnt. Het afdwingen ervan zal steeds meer kosten en hun effect zal steeds kleiner zijn. Dat we nieuwe situaties eerst in de bestaande kaders proberen proppen is begrijpelijk, maar zal op termijn wellicht onhoudbaar blijken.
Laat ons samen nadenken over nieuwe manieren om de deeleconomie te beheren. Manieren die niet rusten op vage en arbitraire onderscheiden. Hier alvast een aanzet daartoe: "Hoe de overheid Uber kan verslaan"
Opmerkelijk aan de uitspraak is voorts dat ze ook geldt wanneer de originele huurder in het pand blijft tijdens de verhuurperiode. "Tijdens het verblijf sliep mijn cliënt op de zetel in de woonkamer en kon de gast in de slaapkamer slapen", verklaarde de advocaat van de huurder.Deze rechtszaak is een precedent. Ze zal ongetwijfeld worden gebruikt in soortgelijke zaken in de toekomst. De beslissing van de Brugse rechter heeft zo gevolgen voor alle mensen die hun huurwoning verhuren via Airbnb.
Zoals steeds met nieuwe regelgeving voor de deeleconomie is de vraag: waar trek je de grens? Nieuwe technologie laat mensen toe zich makkelijker te organiseren tot bvb. een B&B, een taxi of een restaurant en elkaar makkelijker te vinden. De grijze zones in onze economie worden zo steeds groter. Daar waar de gevolgen van regulering in de formele economie beperkt blijven, is de kans op schadelijke neveneffecten veel groter bij het reguleren van de grijze zones van de informele economie.
Zo is het maar de vraag of couchsurfing nog kan als daar een vergoeding tegenover staat. Wat met vergoedingen in natura of tegen kostprijs? Bij wie ligt de bewijslast om te tonen dat er géén vergoeding aan te pas kwam? Zullen vrienden nog mogen blijven overnachten? Wat als die vrienden in ruil bijvoorbeeld een etentje aanbieden? En wat met Facebook-"vrienden"? Of tellen Facebookvrienden niet als echte vrienden? (Is een relatie waarbij de partners elkaar via Tinder leerden kennen dan ook geen echte relatie?) Of zul je minimaal 6 maanden bevriend moeten zijn voor het mag?
De nieuwe technologische mogelijkheden maken onderscheiden die vroeger duidelijk te maken waren, steeds vager. Cases zoals Airbnb en Uber zijn daarom wellicht nog maar het begin. De eerste barstjes in de dam, zeg maar. Strenge regels gebaseerd op vage onderscheiden kunnen makkelijk worden omzeild, en zullen dat ook vaker worden omdat hun arbitraire karakter hun legitimiteit ondermijnt. Het afdwingen ervan zal steeds meer kosten en hun effect zal steeds kleiner zijn. Dat we nieuwe situaties eerst in de bestaande kaders proberen proppen is begrijpelijk, maar zal op termijn wellicht onhoudbaar blijken.
Laat ons samen nadenken over nieuwe manieren om de deeleconomie te beheren. Manieren die niet rusten op vage en arbitraire onderscheiden. Hier alvast een aanzet daartoe: "Hoe de overheid Uber kan verslaan"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten